Υπαπαντή του Χριστού

Στο κέντρο του Οράχου είναι χτισμένη η εκκλησία της Υπαπαντής του Χριστού.  Η πόρτα της εκκλησίας στολίζεται απο μαρμάρινα ανάγλυφα, <<φερμένα παλιά από το Μυστρά>>.   Το ξύλινο τέμπλο στο εσωτερικό είναι θαυμάσιο και αποτελείται από δεκαοχτώ φορητές εικόνες.  Οι εικόνες αυτές είναι ζωγραφισμένες από τον Αριστείδη Ζωγράφο, που ήταν παπάς και αγιογράφος.   Στην Υπαπαντή υπήρχε παλιά το
αντιμνήσιο (κομμάτι υφάσματος που χρησιμοποιείται για την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας εκεί όπου δεν υπάρχει Αγία Τράπεζα), του οποίου οι ιερές παραστάσεις ήταν έργο (δημιουργία) του Παναγιώτη Ζωγράφου.  Δυστυχώς όμως το αντιμνήσιο αυτό χάθηκε.

Στις 2 Φεβρουαρίου , εορτάζεται η Υπαπαντὴ του Κυρίου. Το 541 μΧ, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανὸς καθιερώνει τὴν εορτὴ της Υπαπαντής, της ημέρας δηλαδὴ ποὺ ο Ιησούς Χριστὸς προϋπαντήθηκε στὸν Ναὸ του Σολωμόντα απὸ τὸν γέροντα ιερέα Συμεών. 
Σύμφωνα μὲ τὸν νόμο τοῦ Μωυσῆ, κάθε πρωτότοκο ἀρσενικὸ παιδὶ ἔπρεπε νὰ ἀφιερώνεται στὸν Θεὸ καὶ νὰ προσφέρει, τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴ γέννησή του, θυσία στὸν Θεὸ ἕνα ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν . Ἔτσι ἡ Θεοτόκος, 40 ἡμέρες μετὰ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, πῆγε τὸν υἱό της στὴν Ἱερουσαλὴμ γιὰ νὰ τὸν παρουσιάσει στὸ Ἱερό. Τη στιγμή ποὺ ἔμπαιναν στὸν Ναὸ ἡ Παναγία, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Ἰωσὴφ ὁ μνήστωρ, βρέθηκε ἐκεῖ ὁ δίκαιος Συμεών, φωτισμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ τοὺς προϋπαντήσει στὴν εἴσοδο. Ὁ Συμεών, ποὺ ἦταν ἕνας δίκαιος, εὐλαβὴς καὶ ἡλικιωμένος ἱερέας,εἶχε πληροφορηθεῖ ἀπὸ θεία ἀποκάλυψη, ὅτι δὲν θὰ πεθάνει προτοῦ δεῖ τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου. 
Ὁ Συμεὼν περιμένει στὴν εἴσοδο τοῦ ναοῦ κι ἐκεῖ συναντιέται μὲ τὸν Ἰησοῦ, τὸν ὁποῖο ὁδηγεῖ στὸ ἱερὸ συνοδευόμενος ἀπὸ τὴν Παναγία καὶ τὸν Ἰωσήφ. Ὁ Συμεὼν δέχτηκε στὶς ἀγκαλιὲς τοῦ τὸν Κύριο ἔχοντας καταλάβει ἀπὸ θεία φώτιση ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Τότε ὁ Συμεὼν δοξάζει τὸν Θεὸ λέγοντας “Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνη, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὁ ἠτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ“. Ἡ γνωστὴ φράση “Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα“, ποὺ εἶναι ἡ τρίτη καὶ τελευταία Ὠδὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἑρμηνεύεται ὅτι ὁ Συμεών, μὲ χαρὰ κλείνει τὰ μάτια του καὶ παραδίδει τὴν ψυχή του στὸν Θεό, ἔχοντας δεῖ μὲ τὰ μάτια τοῦ τὸν Σωτήρα τοῦ κόσμου.  Ἡ Παναγία καὶ ὁ Ἰωσὴφ ὁ μνήστωρ θαύμασαν αὐτὰ ποὺ ἔλεγε ὁ Συμεὼν ὁ Θεοδόχος. Τότε τοὺς εὐλόγησε ὁ Συμεὼν καὶ εἶπε στὴν Θεοτόκο “Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Καὶ σοὺ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί”. Προφητεύει ὁ δίκαιος Συμεὼν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ εἶναι σημεῖο ἀντιλεγόμενο, ὅσοι πιστέψουν σ’ Αὐτὸν θὰ σώσουν τὶς ψυχές τους, κι ὅσοι δὲν Τὸν πιστέψουν θὰ χαθοῦν. Προφητεύει ἀκόμη ὁ Συμεὼν τὸν ψυχικὸ πόνο ποὺ θὰ νιώσει ἡ Παναγία ὡς μητέρα τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν Σταύρωση. Ὁ Ἅγιος Δαμασκηνὸς ὁ Στουδίτης ἑρμηνεύοντας τὴν φράση “ἀποκάλυψις τῶν διαλογισμῶν” γράφει ὅτι μετὰ τὴν Σταύρωση καὶ τὰ Θεία Πάθη, θὰ φανεῖ ποιοὶ εἶναι μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ ποιοὶ μὲ τοὺς διῶκτες του. 

 Στὶς ἡμέρες μας, 40 ἡμέρες μετὰ τὴν γέννηση ἑνὸς παιδιοῦ, γίνεται ὁ σαραντισμός. Ὁ σαραντισμὸς εἶναι ἡ προσφορὰ τοῦ νεογέννητου παιδιοῦ στὸν Θεὸ καὶ γίνεται σὲ μίμηση τοῦ σαραντισμοῦ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα ποὺ κάνει τὸ παιδὶ πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Οἱ Πατέρες ὅρισαν τὸν ἀριθμὸ τῶν 40 ἡμερῶν ἐπειδὴ χρειάζεται κάποιο χρονικὸ διάστημα ὁ ὀργανισμὸς τῆς γυναίκας γιὰ νὰ ἐπιστρέψει στὴν κατάσταση ποὺ ἦταν πρὶν τὴν ἐγκυμοσύνη. Στὴν ἀκολουθία τοῦ σαραντισμοῦ ὁ ἱερέας διαβάζει εὐχὲς εὐλογώντας τὸ παιδὶ καὶ τὴν μητέρα.
Ἀπολυτίκιο Ὑπαπαντῆς: Χαῖρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε· ἔκ σοὺ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἠμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις, τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἠμῶν, χαριζόμενον ἠμίν, καὶ τὴν Ἀνάστασιν.