Το «σ’αγαπώ» είναι βαριά κουβέντα.

Του Νίκου Θεοφιλόπουλου.

Η κουβέντα στο διπλανό τραπέζι είχε ως εξής:


Αυτός: Ελπίζω να έχεις καταλάβει τι θέλω να σου πω.

Αυτή: Όχι. Τι;

Αυτός: Σε αγαπώ.

Αυτή: Γιατί;

Αυτός: Σε αγαπώ γιατί με κάνεις να νοιώθω όμορφα, να είμαι ο εαυτός μου. Με ανεβάζεις ψυχολογικά. Μου φτιάχνεις την διάθεση. Με ηρεμείς. Σε αγαπώ γιατί είμαι χαρούμενος όταν είμαι κοντά σου. Όταν με κοιτάς, με γεμίζεις. Νοιώθω πράγματα για σένα που δεν τα έχω νοιώσει ποτέ με άλλη γυναίκα και δεν ξέρω αν θα τα νοιώσω ποτέ.

Αυτή: Το «σε αγαπώ» είναι βαριά κουβέντα.

Το σε αγαπώ είναι πολύ βαριά κουβέντα. Όταν θα την πεις πρέπει να ξέρεις τι σημαίνει για σένα.  Είναι ένα συνοθύλευμα συναισθημάτων και σκέψεων που συνθέτουν την πολύπλοκη και πολύπλευρη αγάπη. Θα χρειαστούν πάρα πολλές σελίδες για να αναλύσω έστω κάποιες πτυχές της. Το μυαλό, το σώμα κι η ψυχή, μπορούν να συνθέσουν χιλιάδες διαφορετικά συναισθήματα που τα λαμβάνουμε, κάποιες φορές λανθασμένα, σαν αγάπη. Κάθε άνθρωπος, λοιπόν, έχει την δική του οπτική για την έννοια της αγάπης. Γι’αυτό θα επικεντρωθώ στην προσέγγιση του φίλου της ιστορίας, αλλά και στην δική μου.

Της είπε πως την αγαπάει με βάση αυτά που τον κάνει να νοιώθει. Όλα αυτά που νοιώθει όμως, θα μπορούσε να τα νοιώσει και με μιαν άλλη γυναίκα. Μπορεί, δηλαδή, να βρει αργότερα κάποια άλλη που να τον κάνει να νοιώθει τα ίδια ή και περισσότερα. Και είμαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα ξαναρχίσει να ψάχνεται και να ψάχνει.

Ο χρόνος θα φέρει την συνήθεια. Πλέον αυτά τα τόσο όμορφα που σε έκανε να νοιώθεις, η κοπέλα που είχες απέναντι σου άγνωστε φίλε μου, θα αρχίσουν να φθείρονται με την πάροδο του χρόνου.
Δεν θα σε κάνει κάθε μέρα χαρούμενο. Δεν θα σε ηρεμεί συνέχεια. Δεν θα είναι στην ίδια διάθεση κάθε φορά που την βλέπεις. Τότε είναι που θα σταματήσεις κι εσύ να είσαι ο εαυτός σου δίπλα της. Τότε θα αναρρωτιέσαι «τι άλλαξε;». Αλλά δεν θα έχει αλλάξει τίποτα. Είναι η ίδια γυναίκα που γνώρισες. Κι αυτά που σε έκανε να νοιώθεις, τα συνήθισες. Δεν σε ενθουσιάζει πια. Κι αναρρρωτιέσαι αν μπορεί και κάποια άλλη να σε κάνει να νοιώσεις κάπως παρόμοια ή και διαφορετικά. Και γεννιούνται αμφιβολίες στο μυαλό σου.

Οι δεύτερες σκέψεις.

Αλλά την έχεις γνωρίσει πραγματικά;

Το ότι της είπες πως την αγαπάς για το πως σε κάνει να νοιώθεις, εμένα μου φαίνεται εγωιστικό. Αγαπάς μια γυναίκα, για το πως είσαι ΕΣΥ δίπλα της. Για το τι κάνει ΕΣΕΝΑ να νοιώθεις. Όλα αυτά που νοιώθεις όμως, θα τα ψάξεις κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλού. Είναι σίγουρο. Μιας και θέλεις ΕΣΥ να νοιώθεις κάτι, και τώρα πια δεν το νοιώθεις ΕΣΥ, τόσο έντονα όσο στην αρχή.
Αλλά μην το πας στην άλλη μεριά. Μην μένεις με μια γυναίκα για το πως αισθάνεται ΕΚΕΙΝΗ μαζί σου. Μην αγνοήσεις τον εαυτό σου. Ο αλτρουισμός στην αγαπή, θα σε κάνει να βαρεθείς πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Αυτό ακριβώς, ένοιωσε εκείνη. Γι’αυτό σου είπε πως το «σε αγαπώ» είναι βαριά κουβέντα. Την έκανες να σκεφτεί τις συνέπειες, για την στιγμή που θα σταματήσει να σε κάνει να τα νιώθεις όλα αυτά. Της γέννησες ενοχές. Δεν την έφερες πιο κοντά σου. Την απομάκρυνες.

Μια γυναίκα σε έλκει από την εξωτερική της εμφάνιση. Στην πορεία, αρχίζεις να μαθαίνεις και τον χαρακτήρα της. Τον τρόπο που σκέφτεται. Την κοσμοθεωρία της. Τα βιώματα της. Τις εμπειρίες της. Τα προβλήματά της. Την γραμμή της ζωής της, που την έπλασε στην γυναίκα που είναι, και που βρίσκεται απέναντι σου αυτήν τη στιγμή, να πίνει το ποτό της σε ένα ρομαντικό μέρος.  Μαθαίνεις δηλαδή, την μοναδικότητα της. Όλα αυτά τα κομμάτια που έχουν ενωθεί και έχουν συνθέσει το παζλ της προσωπικότητας της. Όλα αυτά που την κάνουν να είναι μοναδική και ξεχωριστή, όχι μόνο σαν γυναίκα αλλά και σαν άνθρωπος.

Αυτά κοιτάω εγώ, λοιπόν.

Αυτά είναι τα σημαντικά. Αυτά θα αγαπήσω.

Το τι νοιώθω εγώ ή το τι θα με κάνει να νοιώσω μια γυναίκα, είναι δικός μου λογαριασμός. Δεν θα την αγαπήσω γι’αυτό.
Θα την αγαπήσω για τον τρόπο που σκέφτεται, για τον τρόπο που μιλάει, τον τρόπο που βλέπει τη ζωή, τον τρόπο που κοιτάει, για το πως συμπεριφέρεται στο κρεβάτι μαζί μου, για τις ώρες που είναι στις μάυρες της, για τα νεύρα της στις δύσκολες μέρες, για το τι την κάνει να γελάει, για τις φοβίες της, τις φιλοδοξίες της, τα άγχη της, για το πως ξυπνάει το πρωί, για τον τρόπο που χαΪδεύει, τον τρόπο που αγκαλιάζει, που φιλάει, για τον τρόπο που προσέχει τον εαυτό της.

Θα την αγαπήσω για τον τρόπο που είναι ο εαυτός της.
Θα την αγαπήσω, γι’αυτά που ΕΚΕΙΝΗ είναι, κι όχι γι’αυτά που κάνει ΕΜΕΝΑ να νοιώθω.

Όταν λοιπον φίλε μου, θα σε ξαναρωτήσει μια γυναίκα γιατί την αγαπάς, να φροντίσεις να ξέρεις πως να συμπληρώσεις την παρακάτω φράση:

«Σε αγαπώ γιατί είσαι…»

αναπνοές