ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΕΒΕΡΕΣΤ

 

Για όποιον από τους φίλους μου στο διαδίκτυο επιθυμεί να αναρριχηθεί στην κορυφή του κόσμου, δεν έχει παρά να πετάξει μέχρι την πρωτεύουσα του Νεπάλ, Κατμαντού και από εκεί να επιβιβαστεί σε μικρό αεροπλάνο των 15 θέσεων το οποίο σε 35 λεπτά θα τον μεταφέρει στο πιο επικίνδυνο αεροδρόμιο του κόσμου, το αεροδρόμιο της κωμόπολης Λούκλα σε υψόμετρο 2860 μέτρων, πάνω στα Ιμαλάια.

Από εκεί αν έχει "γερό πόδι" μπορεί να ανηφορίζει περπατώντας 7-8 ώρες την ημέρα, κάνοντας στάση για φαγητό και ύπνο στους ξενώνες των χωριών από τα οποία θα διέρχεται. Το κρύο είναι τσουχτερό και οι ξενώνες δεν έχουν θέρμανση μέσα στα δωμάτια, αλλά μόνο στους κοινόχρηστους χώρους. Η θέρμανση γίνεται με ξυλόσομπες ή με φιάλες αερίου. Ρεύμα δεν υπάρχει, παρά μόνο μικρά φωτοβολταϊκά, για φόρτιση κινητών τηλεφώνων και λίγες λάμπες φωτισμού. Το περπάτημα διαρκεί 7 ημέρες και ο κόπος από την συνεχή ανηφορική διαδρομή και το ψύχος, ανταμείβεται από τα πανέμορφα τοπία, με τις ημιπαγωμένες, υπέρορεινές εκπληκτικές λίμνες, ποτάμια, δάση στα χαμηλά, και φαράγγια ιδιαίτερου φυσικού κάλους.

Την έβδομη μέρα θα έχει φτάσει στο base camp, (κατασκήνωση βάσης) σε υψόμετρο 5270 μέτρων όπως βλέπουμε στο σχεδιάγραμμα. Από εκεί και πάνω η διαδρομή γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη και κουραστική, γιατί η πορεία αφ' ενός μεν θα γίνεται επάνω στον ανηφορικό και ολισθηρό παγετώνα Χούμπου, μήκους 18 χιλιομέτρων που τον χαρακτηρίζουν, οι αβυσσαλέες ρωγμές του πάγου και ο παγωμένος δυνατός άνεμος με αρνητικές θερμοκρασίες, αφ' εταίρου δε η μείωση του οξυγόνου της ατμόσφαιρας. Μετά από τέσσερεις διανυκτερεύσεις (οι τρεις σε σκηνές, η μία σε υπνόσακο) επάνω στον παγετώνα Χούμπου, φτάνει η ώρα της τελικής εξόρμησης για την κορυφή των 8850 μέτρων.

Βρισκόμαστε στο κάμπους νούμερο 4, και σε υψόμετρο 7906 μέτρων, η ώρα είναι 3 το πρωί και η θερμοκρασία 27 υπό το μηδέν, (μέσος όρος). Βγαίνουμε από τους ειδικούς ενισχυμένους, υπνόσακους, (οι σκηνές δεν αντέχουν στον θυελλώδη άνεμο) φοράμε τις φιάλες οξυγόνου και με την βοήθεια των φακών κεφαλής, ξεκινάμε για το τελευταίο τμήμα της εξαιρετικά επικίνδυνης διαδρομής, που ονομάζεται (Dead zone). Μετά από 5 έως 6 ώρες και αφού περάσουμε από το τελευταίο τμήμα, κυριολεκτικά στο χείλος της αβύσσου, το αποκαλούμενο Hillary step, (προς τιμήν του Νεοζηλανδού ορειβάτη Εντμουντ Χίλαρι που ήταν ο πρώτος που το 1953 κατέκτησε την κορυφή), φτάνουμε στην κορυφή του κόσμου. Δεν μένουμε πολύ. Μας περιμένει η επιστροφή που είναι πιο δύσκολη από την ανάβαση (οι πιο πολλοί ορειβάτες έχουν αφήσει την σορό τους στο βουνό κατά την κάθοδο).

Μετά από τέσσερεις μέρες καθόδου φτάνουμε στην ασφάλεια της κατασκήνωσης βάσης, και στρέφουμε το βλέμμα μας ψιλά, ατενίζοντας εκ του ασφαλούς την κορυφή που πριν τέσσερεις μέρες είχαμε κατακτήσει.

Υπάρχει και η εναλλακτική λύση, να πετάξεις με ελικόπτερο από το ελικοδρόμιο της Λούκλα μέχρι την κατασκήνωση βάσης, ή ακόμα πιο ψιλά μέχρι το campus 2. Καλή δύναμη σε όσους το επιχειρήσουν.