Γαλήνη σαν της θάλασσας κανείς άλλος δε θα σου χαρίσει.

Της Τζένης Ντεμιράι.

Αχ θάλασσα μου εσύ γαλάζια, δεν ξέρω αν το γαλάζιο είναι το αγαπημένο μου χρώμα επειδή μου θυμίζει εσένα ή αν εσύ είσαι τόσο αγαπημένη μου επειδή μου θυμίζεις εκείνο!

Η ομορφιά σου με μαγεύει, με γαληνεύει, με εμπνέει. Αφήνεις την αλμυρή σου αίσθηση στο κορμί μου και την γλυκιά σου σκέψη στη ψυχή μου.

Αχ θάλασσα μου, αγαπώ αυτή τη γαλήνη σου. Διώχνει μακριά, έστω και για λίγο, όλα τα άγρια κύματα που κουβαλά η ψυχή μου. Και το αεράκι που χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο μου με κάνει να θέλω να έρθω ακόμα πιο κοντά σου. Σε χαζεύω και ονειρεύομαι. Κλείνω τα μάτια και σε εμπιστεύομαι. Αισθάνομαι ότι μπορώ να σου παραδοθώ χωρίς να με προδώσεις.
Δεν σε φοβάμαι.

Αισθάνομαι πως ότι και αν συμβεί θα με οδηγήσεις στην ακτή σου. Φτάνει να σε εμπιστεύομαι και να παραδίνομαι στα ήρεμα νερά σου. Φτάνει να μην σε πολεμώ, να μην τρέμω σε κάθε κύμα σου.
Αχ θάλασσα μου που μόνο σκοτεινή δε μου μοιάζεις, είσαι η γαλήνη μου, η ηρεμία μου. Κοντά σου αισθάνομαι πληρότητα. Η ομορφιά σου μοιάζει απέραντη. Δεν έχει τέλος και αρχή. Και όταν καμιά φορά άγρια σηκώνεις τα κύματα σου πάλι με γαληνεύεις. Παρατηρώ τον τρόπο που εμπιστεύεσαι την ακρογιαλιά και ηρεμείς φτάνοντας κοντά της και ηρεμώ και εγώ μαζί σου. Και τα κύματα σου ηχούν τόσο ρυθμικά στα αυτιά μου.

Είσαι αριστούργημα, είσαι η ομορφιά της γης.

Το καμάρι της. Όλοι σε αγαπούν. Όλοι σε θαυμάζουν.

Αχ θάλασσα μου εσύ παράξενη, είσαι ο λόγος που τα καλοκαίρια είναι τόσο αγαπητά σε όλους, είσαι ο λόγος που ο Αυγούστος μοιάζει όμορφος παρά την ζέστη. Είσαι η εικόνα που φτιάχνει ο νους μου όταν ακούω “καλοκαίρι”. Η ομορφιά σου είναι αιώνια. Ξεπερνά κάθε κάστρο και κάθε μουσείο. Η ομορφιά σου είναι βασιλική, μοναδική, ανεπανάληπτη. Είσαι ο λόγος που η φύση πάντα θα ξεπερνά την ανθρώπινη δύναμη. Όσα και αν έχτισε ο άνθρωπος όσα και αν δημιουργήσει η δική σου φυσική ομορφιά πάντα τα ξεπερνούσε και πάντα θα τα ξεπερνά.

Αχ θάλασσα μου εσύ, είσαι μαγεία φυσική.

αναπνοές