Μόνο την στιγμή που θα συγχωρέσεις, θα απελευθερωθείς.

Της Μοσχούλας Σολάκη

Τελικά δεν ξέρω τι θέλει περισσότερη δύναμη  η «συγνώμη» ή η «συγχώρεση»;

Αλλά όπως και να ‘χει και οι δύο επιλογές θέλουν πυγμή, θέλουν θάρρος!

Θέλει μεγάλα αποθέματα  ψυχής  να συγχωρέσεις  ,να καταλάβεις ,να συμπονέσεις κάποιον που μπορεί ακόμη και να σου διέλυσε τη ζωή…


Που μπορεί να πήρε την καρδιά σου και να την τσαλαπάτησε.

Που μπορεί  σε βάλλε σε μια σακούλα σκουπιδιών και να σε πέταξε στο κάδο μαζί με τ’ άχρηστα.

Που μπορεί να σε ρίξε σε  μια  αρένα γεμάτη λιοντάρια  έτοιμα να σε κατασπαράξουν, αβοήθητο!

Εκεί θέλει να   σηκωθείς απ’ το κενό που έχεις βρεθεί και αργά, αργά να σκαρφαλώσεις προς το φως…

Θα βγεις απ’ το σκοτάδι θα  το δεις,  να μη φοβάσαι.

Η συγχώρεση  θα είναι η σκάλα σου…

Ίσως  λίγο ετοιμόρροπη, ίσως γεμάτη τρύπες και εμπόδια μα θα σε οδηγήσει !

Αυτή μοναχά μπορεί.

Κανείς δε θα το κάνει για σένα.

Κανείς δε μπορεί να σου προσφέρει τη λύτρωση  και την γαλήνη που προσδοκάς .

Παρά μόνο εσύ κρατάς στα χέρια σου το κλειδί  της  πόρτα της…
Σκέψου για την συγχώρεση πως είναι η φόρα που  αναζητάς να σου δώσει κάποιος να φτάσεις όσο πιο ψηλά γίνεται , όταν κάθεσαι σε μια κούνια.

Αυτή η φόρα λοιπόν εξαρτάται από σένα!

Αυτή  θα σου απαλύνει τον πόνο,  αυτή θα σου δώσει την ώθηση που ζητάς να συνεχίσεις…

Δε σου αξίζει να ζεις μέσα στο θυμό, μέσα στην  επιθετικότητα..!
Σαν αγρίμι, σαν σκιά, σαν παλιάτσος που τους πάντες ξεγελά.
Με σκέψεις αποπνικτικές και βάρη ασήκωτα  να κυκλώνουν το μυαλό σου.

Να στοιχειώνουν τα όνειρα σου με εφιάλτες.

Συγχώρεσε για να κοιμάσαι τις νύχτες ανάλαφρος και ήρεμος.

Ζήτα συγνώμη για όσα έσφαλλες δεν είναι ντροπή…

Επίγνωση  είναι!

Γιατρειά.

Σωτηρία.

Η ζωή είναι τόσο μικρή για να την σπαταλάς με εγωισμούς και κακίες.

Με δόλους και κακεντρέχειες.

Τι θα κερδίσεις μωρέ , μ’ όλα αυτά κουτέ;

Πολλές φορές θα σε σταυρώσουν μ’  εσύ να μην  τα παρατάς μ’ ακούς;

 Όσο βαρύς κι αν είναι ο σταυρός που κουβαλάς ,
να συγχωράς, να ελπίζεις….

αναπνοές